Mi ta bek!

Nog 1 verhaaltje dan. Gewoon, omdat het kan. De verhalen werden goed gelezen en ik kreeg complimenten over de schreifsteil. Heb ik dus niet voor lul met de korte voornaam geschreven.

De laatste dagen op Aruba. Proberen nog zoveel mogelijk feestjes te zien en mooie plekjes te vieren. Alles wat je doet is 'voor het laatst'. Er was nog een laatste poging tot salsadansen. En dat op een houten pier, met aan het uiteinde een live bandje. Heerlijk avondje en de basis is er, maar nog geen soepele Arubaanse heupen. Daarna de laatste paddock-party. Dus door Chris en Mark het water ingeflikkerd (sorry ome Jan). Er was genoeg Amstel Bright en de woensdagavond werd laat.

En de donderdagochtend was te vroeg. Dit was tevens mijn laatste werkdag. 3 maanden lang gewerkt in het Horatio E Oduber Hospital. Ontzettend veel gedaan, geleerd, gezien en tosti's gebakken. De artsen en verpleging waren zeer tevreden en de beoordeling van de chirurg was prima. Louter positieve reacties en ze zien me allemaal graag terug als collega. Ehmm...daar moet ik maar eens keihard over nadenken. De volgende dag heb ik nog getrakteerd. De taart ging er natuurlijk prima in bij de Arubanen. Mijn afscheidsberichtje in het Papiaments was bijna foutloos. Aan het eind van de stage had ik geen tolk meer nodig. Mi por papia cu pashentnan hopi bon.

In de supermarkt kwam ik Mark van Bommel en Arjen Robben nog tegen. Dirk Hamstring Kuyt had ik de avond ervoor nog kort gesproken. Hij wilde helaas niet mee met de partybus, maar vond het leuk dat ik hem vroeg.

Op het nippertje nog souvenirs gekocht (schoonmoeder tevreden houden).

Nog één dag op babybeach hangen. Dit blijft toch een bijzonder stukje strand op Aruba. We gingen met een erg grote groep. Er was wel een flinke onweersbui, maar onder het mom van 'wie-als-eerst-opstaat-haalt-een-rondje' zijn Janne, Martin, Hanouk en ik blijven liggen. Ach...de zon kwam gelukkig weer snel: een kwartier later waren we droog en nog een kwartier later toch weer nat van het zweet door de hitte.

Partybus! Wat een mooie afsluiter was dat! Iedereen van Perle d'Or ging helemaal los in die bus. Regelmatig mijn harses gestoten tegen het dak en omvallende mensen overal! Maar dat mocht de pret niet drukken. Enige smetje: na 3 uur rijden lekke tit en geen reserveband mee. Er was vervoer terug geregeld en ik kreeg geld terug dankzij een bluffende Kevin. En we hebben de foto's nog!

Dan de laatste dag op het eiland. Een redelijk groot afscheidcomité was aanwezig toen ik langs de douanepoortjes ging. Ik zal Aruba gaan missen. Van de vlucht zelf heb ik weinig meegekregen dankzij slaaptabletten (ideaal!).

Bek na Hulanda is wel behoorlijk wennen, maar zo erg vertrouwd. 'Mind your step' op schiphol klonk herkenbaar. Esther, Anke, Frietje en Lowietje zorgden voor een warm welkom in een koud land.

De verrassingsparty kwam echt als een verrassing! Mijn verrassende keuze voor eten in het pannenkoekenhuis maakte het nog lastig, maar Esther heeft me afgeleid met vreemde/verrassende vragen. Ik was blij verrast toen er verrassend genoeg veel familie en vrienden aanwezig waren in Westervoort. Bedankt voor jullie verrassende komst! Anke was die dag jarig (dat had ik natuurlijk wel onthouden en dat was dus niet verrassend). Ook voor haar was dit feestje een complete verrassing. Echt leuk georganiseerd (verrassend ook)!

En lekker om met de eigen Daihatsu naar Nijmegen te rijden. Even wennen aan het schakelen, gordel om doen, knipperlicht gebruiken en het feit dat er een maximumsnelheid bestaat. Bovendien even zoeken hoe ruitenwissers ook alweer werken (bah, regen). Inmiddels een avondje gefeest in stamkroeg Malle Babbe met Hollandse meezingers. En op de vrijdagavond pilsen bij Martus bestaat ook nog steeds gelukkig.

Schitterend om weer terug te zijn. Ik mis Aruba behoorlijk, maar eigenlijk heb ik Nederland en vrienden en familie nog veel meer gemist. Bedankt ook voor alle reacties op deze site. Wat dachten jullie van erikweerinnijmegen.reismee.nl?

Ayo!

Cási caba

Dag mensen! Het zit er bijna op. 3 maanden leven in het paradijs. Diadomingo stap ik op het vliegtuig en dialuna kom ik weer in het gestresste, drukke en grijze Nederland.

Ik ben heel benieuwd hoe de zwarte cross was! Om die sfeer te proeven hebben we met een grote groep Quads gehuurd. Maar ik miste wel de Band-zonder-banaan-muziek. Was wel echt de meest fantastische ervaring op Aruba!Es ging mee, dus ik reed samen met Esmee. Vol gas over de snelweg, scheuren over de zandvlaktes en lomp door de plassen heen knallen (zeldzaam: het had geregend). De ruwe noordkust zijn we helemaal afgereden, dus zo zagen we de Natural Bridge en uiteindelijk de Natural Pool. Linkerbeen verbrand aan motor, knieën gestoten, smerige kledij en de plakkerige hitte...het was allemaal de moeite en dubbel en zelfs dwars waard. Hopi dushi om na zo'n zware lange rit te chillen in de Natural pool. Wel oppassen voor de krabbetjes.

Arubanen zijn echt niet allemaal dik en lelijk! Laatst op de SEH kwam daar een oud-miss-Aruba met een beetje pijn in de buik; 'eh..dokter, dat zijn mijn billen, ik heb pijn in mijn buik hoor!'. Professioneel blijven Erik! In het ziekenhuis gaat het verder zijn gangetje. De artsen zijn tevreden, maar de patiënten ook. De vorige keer had ik het over een oor-aan-naaien. Nu weer iets anders: heb een mooie neuscorrectie uitgevoerd bij een toerist die door een glazen deur probeerde te wandelen. Zo heeft iedere patiënt een eigen verhaal. Het valt me nog steeds op dat zowel de Arubanen als de Amerikanen enorm aanstellen: 'Ik kan mijn arm echt niet bewegen dokter!'. Maar als er een bekende langsloopt wordt er gewoon even gezwaaid hoor. Ze trekken de meest pijnlijke gezichten, net als Arjen Robben bij zijn swalbes.

Mooi (natural) bruggetje: met een grote groep Oranjefans hebben we Robben, van Bommel en Kuyt onthaald op het vliegveld. Die komen hier lekker vakantie vieren. Maar helaas is het dus een tweede plaats geworden. Ik hoorde een man schreeuwen: 'Hey Robben, lul, je had moeten scoren!'. Arjen was Oost-Indisch-doof op dat moment. Het was druk, maar leuk om die voetballers van zo dichtbij te zien. Ze verblijven in het Hyatt-hotel. Daar kunnen wij ons maar beter niet vertonen: bij een korte nachtelijke duik laatst hebben we wasmiddel achtergelaten in het bubbelbad. Precies volgens de wet der scheikunde ontstaat er dan veel schuim! We zijn snel weggevlucht, want een security met overslaande stem rende ons achterna.

Afgelopen zondag was Sofie jarig. Met een grote groep gebarbecued en geborreld bij Moomba-beach. Spareribs, Saté en koude worstjes. Amstel Bright+limoentje erbij, en Sofietje dronk haar ranja met een rietje. Even doortrekken en uiteindelijk een gave party daar. Maar die maandagochtend blijft nog steeds verschrikkelijk vroeg zeg!

Gisteravond een ontzettende k*tfilm gezien met Nicolas Cage (dikke kop gekregen). Ging over de erfenis van de krachten van Merlijn de tovenaar. Veel vage magie: dansende dweilen, schieten met plasmabollen en beeldhouwwerken tot leven toveren. Geen idee waarom ik dit eigenlijk vermeld, maar het vult wel de ruimte.

Omdat ik het ontzettend gezellige Perle d'Or ga verlaten heb ik een partybus georganiseerd. Deze zal de laatste zaterdagavond ons komen ophalen en 5 uur lang rondtoeren. Inclúso barman, beveiligingsman en DJ(en muziek neem ik dus maar aan). De beveiligingsman moet voorkomen dat er dronken studenten uit de bus vallen. Degenen die vrij zijn gaan sowieso allemaal mee, dus dat wordt vast top!

Tja...e storia ta cla. Heb ook wel zin om terug te komen hoor! Naar onze eigen Westervoortse Bridge, Waal-beach , mijn eigen miss-Nijmegen en Grolsch bier (zonder limoentje). Tot snel!

Tin hopi tension si Hulanda lo campeón

Bon dia, kon ta bai? Ook op Aruba gaat het de laatste weken om Oranje. Voor het eerst ben ik een beetje jaloers dat ik niet in Nederland ben; alle steden, dorpen en zelfs de afgelegen hutjes op de hei zijn natuurlijk in de ban van Oranje. De beelden van museumplein zijn prachtig. Zullen we Spanje verslaan? Zo daags voor de finale begint het flink te kriebelen, maar dat heeft ook met de grote muggenpopulatie te maken. Mi a mira de wedstrijden tegen Brazilië en Uruguay op het puntje van de barkruk. Stress op Aruba bestaat eigenlijk niet, maar als Oranje voetbalt is de spanning enorm. En zoals ik al eerder heb gezegd; ik heb er een goed gevoel over dat Nederland echt het WK wint!

Stappen op Aruba. Dat gaat nog steeds prima! Elke woensdagavond is er de Paddock; goedkope Amstel Bright voor studenten. En ook de zoete meuk met veel ijs kost niks. Paddock ligt aan de zee, dus de traditie bestaat dat de mensen die binnenkort vertrekken het water worden ingeduwd, ingejonast of er hardhandig worden ingedonderd. Mooie avonden gehad, maar de donderdagochtend is het wel erg vroeg. In het weekend zijn er allerlei kleinere kroegen vlakbij de hotels. Laatst bij Señor Frogs genoten van een enorm lang cocktailglas (zoete meuk met veel ijs). Natuurlijk moest dat glas mee naar huis als souvenir, maar het was moeilijk te verbergen in een driekwartsbroek (probeer er een voorstelling bij te maken). Elke zondag is er Moomba: fiësta na playa! Altijd erg gezellig sfeertje (maar maandagochtend is ook vroeg). Na een avondje stappen is het soms lekker om even te poolhoppen; relaxen in luxe baden met warme bubbeltjes.

Het is sowieso allemaal gezelligheid hier op Perle d'Or. Gisteren met een flinke groep weer zitten Kingsen; grappig drankspelletje is dat toch. Het kwam het erop neer dat we Amber niet mochten aankijken, geen vragen van Huib mochten beantwoorden, voor elke slok bier een denkbeeldig kaboutertje moesten vermoorden, ook even voor elke slok bier 'hup holland' moesten roepen en dat allemaal met de elleboog constant op tafel. Bizar allemaal, maar hard gelachen.

Maar het is niet louter feest hier voor mij. Integendeel; mi a traha hopi de laatste tijd. Alle momenten die ik vrij regelde om voetbal te kijken moesten braaf ingehaald worden. En toen mijn ouders hier waren had ik mijn vakantiedagen opgenomen...maar eh...die had ik eigenlijk niet. Gelukkig heb ik het prima naar mijn zin op de ER; voel me al een echte 'dr Rossi'. Er zijn regelmatig grote trauma's, wat erg leerzaam is om mijn 'ABC' te oefenen. En dat betekent niet dat ik luid het alfabet opdreun als de patiënt instabiel is, maar dat ik het slachtoffer beoordeel op Airway, Breathing en Circulation. Mashá malo a pasa na Aruba: open beenbreuken, ingeklapte longen, hersenbloedingen, ingezakte wervels/dreigende dwarslesie, schotwonden, bekkens in diggelen en grote open buikwonden. Heftig allemaal! Ik zou er pagina's over kunnen schrijven, maar mijn pen is bijna leeg. Er zijn ook veel patiënten met kleinere kwaaltjes. Soms het is ook best relaxt om bezorgde Amerikanen met muggenbulten te zien: 'How you doing, don't scratch and enjoy your holiday'. Hoogstaande geneeskunde! Laatst heb ik bij iemand letterlijk een oor aangenaaid. Daar worden natuurlijk veel flauwe grappen over gemaakt op Perle d'Or. Ook voor het eerst een schouder in de kom getrokken: plopperdeplop en de kom zit weer bij de kop. Ik kan hier lekker veel doen, zien en leren; nog steeds een ideale stageplek.

Mijn vrije tijd besteedde ik vooral aan kijken van voetbal, inclusief Amstel Bright. Maar op Perle d'Or weten ze ook dat er een 'bijna-dokter' in de buurt zit. Dus ik word wel eens geconsulteerd voor gewrichtsklachten, rare bultjes en vieze wondjes. Ook voorlichting over SOA's wordt gewaardeerd, want Aruba is 'one happy island' en sommige stagaires nemen dat wel erg letterlijk.

Ik heb weinig toeristische tripjes beleefd en mooie kiekjes gemaakt de laatste tijd. Deze week komt Cliff terug. De oplettende lezer herinnert hem van oudere verhalen. Hij was altijd erg van de kodak-momentjes, dus dat komt wel weer.

Mijn pen is nu echt bijna leeg. Nog 2 weken te gaan, dus nog even keihard genieten en dan weer lekker terug naar het land van de wereldkampioen voetbal?

Bon wega di Hulanda djadomingo! Suèrte!

Saca di banda! Hulanda ta sigui!

Ik blijf jullie bestoken met verhalen! Ik heb een mooie tijd beleefd toen mijn ouders (Frietje en Lowietje) even hier waren. Heerlijk vakantie gehad: genieten van het lekkere weer, luieren aan het zwembad, rondrijden in de Kia en Amstel Bright+limoentje. Nu ze weer vertrokken zijn gaat het leven hier weer gewoon verder: genieten van het lekkere weer, luieren aan het zwembad, rondrijden in de Kia en Amstel Bright+limoentje.

Ook hier op Aruba zijn enkele kroegen omgetoverd tot oranje-café. Erg leuk om daar 'onze jongens' aan het werk te zien. Ik voelde me daar prima met oranje shirt, oranje zwembroek en een grote oranje Balashi-handschoen. Balashi is Arubaans bier en dat smaakt heerlijk, maar niet om 10u 's ochtends. Het was nog best spannend tegen die Slowaken, maar uiteraard gaan we door! Wel jammer trouwens dat ik niet in Nederland ben als we wereldkampioen worden. Jaja...ik geloof er in!

Opvallend: de Arubaanse commentator schreeuwt zijn longen uit het lijf bij een simpele ingooi: 'Saca di banda! Saca di banda!'. Raar!

Eerder zijn Martin en ik naar zo'n beetje het duurste, grootste, meest luxe Amerikaanse hotel geweest om te zien hoe de 'Joe, Es, Eé' uitgeschakeld werden door Ghana. Heerlijk leedvermaak in het mooie tropische zwembad met poolbar. Net goed voor die verwende Amerikanen met hun irritante 'Howyoudoing?'. Laat me met rust man! Dit was overigens in het Marriot-hotel; daar achter is het strand waar een bepaalde jongen een Amerikaanse meid liet verdwijnen. Misschien dat jullie daar vaag iets over gehoord hebben.

'Poolhoppen'...dat is ideaal hier. Je kan zomaar bij elk hotel even een duik nemen in de meest fantastische zwembaden. Laatst was ik met Renske bij een zwembad van een kleiner hotel. Inclusief hyperactieve animatie-knakker (funmaker). Eigenlijk heb je daar een pool-bandje voor nodig, maar daar hebben wij schijt én lak aan. Er werden grappige spelletjes georganiseerd voor de Amerikaanse toeristen, en daar hoorden ook prijzen bij. Zoals de canonball-competition: Wie kan het grootste bommetje maken? De funmaker wees ons prompt aan als jury! We waren geheel objectief en het was dan ook niet verrassend dat de grootste canonball werd geproduceerd door de grootste (lees: meest vatsige) Amerikaan. Als dank voor het jureren kregen we een T-shirt (XXL, toepasselijk) en een heerlijke fles wijn! Inpakken en wegwezen en opdrinken.

We hebben Marije en haar zusje Renske inmiddels naar het Reina-Beatrix-Airport gebracht. Ik denk dat ze weer makkelijk kunnen wennen in Hulanda, want ik begrijp dat er een hittegolf is (dat zei Erwin Krol op BVN-TV). Zo zijn er inmiddels wel meer mensen vertrokken van Perle d'Or. Nan ta duna-mi hopi cos, zoals kaarsjes, trekker en tosti-apparaat (Sjoerd, bedankt!). En er komen nieuwe studenten terug. Je herkent ze aan hun blanke huid.

Trouwens, het vogelnest op mijn hoofdis kortgeschoren en nu lijk ik volgens verschillende mensen een beetje op Joran. Nouja...groeit wel weer aan

Het bevalt prima op de Emergency Room! Ook daar heb ik mijn spreekwoordelijke draai gevonden (mijn letterlijke draai ben ik kwijt). De patiënten komen met hele diverse problemen. Toeristen met een onschuldige huiduitslag, Arubanen met een klein kwaaltje en hopi dolor, heftige verkeersongevallen....het komt allemaal voorbij. De stage is dus erg breed en dat bevalt goed! Huisartsgeneeskunde, chirurgische problemen, dermatologie, interne ontregelingen, neurologie...ik zie het allemaal. Het werktempo ligt soms behoorlijk hoog en daardoor leer ik ook zo enorm hard. Ik kan veel zelf doen, zoals hechten en fracturen reponeren(=scheve botbreuken weer recht trekken=pijn!). Ik voel dat de capaciteit van mijn harde schijf toeneemt naarmate de stage vordert. Ik heb inmiddels avond- en nachtdiensten gehad. Spectaculair om mee te maken, maar je krijgt er wel een kleine jetlag van. Ik leer diagnoses te stellen en beleid te maken. We documenteren alles net als in Nederland:

• A/ ik voel me goed en ik leer veel
• Intox/ Amstel Bright
• LO/ lekker bruin kleurtje
• C/ Mooi eiland en leerzaam coschap
• B/continueren

Mi storia ta cla. Te próximo biáha!

Mi mayórnan tabata yega y nos a bai na Korsou

E storia nobo! Mijn ouders zijn vorige week aangekomen. Heel erg leuk! Ze verblijven in een zeer luxe resort; Divi village. Het grote appartement bevat werkelijk alles: king-size bed, jacuzzi (eindelijk warm water), grote flatscreen TV, kast van een koelkast (die ijsblokjes spuugt) en ook een wasmachine. Dus mam heeft inmiddels ook wat wasjes voor me gedraaid. Verder is er een mooie golfbaan en een tropisch zwembad. Er staan barbecues klaar om kippetjes en spareribs op te braden. Bovendien erg praktisch: het resort ligt vlakbij het ziekenhuis. Een paar dagen heb ik daar dus in luxe geleefd. Als ik moest werken bracht pap me even weg in de inmiddels oranje-gepimpte Kia Picanto.

Want er moest ook nog gewoon gewerkt worden. Ik ben nu begonnen op de Spoedeisende Hulp (SEH) en dat bevalt prima! De poortartsen en verpleegkundigen zijn erg aardig en maken me wegwijs op deze chaotische plek. Er komt van alles voorbij: hyperventilerende Arubanen, bezorgde Amerikaanse toeristen met diarree en schattige kindjes met een klein beetje koorts en te bezorgde ouders. Heftige zaken heb ik nog niet meegemaakt, maar er zijn veel verkeersongelukken hier. Dat ga ik vast nog meemaken in de avond- en nachtdiensten. Dus voorlopig vermaak ik me met veel huisartsgeneeskunde en enkele hechtwonden (Altijd leuk om iemand weer 'dicht te naaien').

Maar er was genoeg vrije tijd om met mijn ouders door te brengen. Zo zijn we samen met Jannemij en haar ouders op de Jolly Pirates geweest; een piratenschip dat ons bracht naar mooie snorkelplekken. Pap en mam zijn inmiddels helemaal in de ban geraakt van het snorkelen (net als ik). De zee is hier zo prachtig helder! Aan boord was er gezellige muziek en een open-bar. Ook waren er veel feestende /dansende Amerikaanse toeristen, dus de sfeer was prima! Aan het eind van de tocht was er de rope-swing: met een touw van de boot af slingeren. Een lompe poging om een salto te maken leidde tot een pijnlijke landing op de platte rug. Mooie dag gehad. Uiteindelijk een rode neus van teveel zon en alcohol.

Verder heb ik mijn ouders wat rondgeleid op het eiland. Naar een marktje geweest, gewandeld door Oranjestad, gereden langs de kust en wat gewinkeld (kijken,kijken, niet kopen). Samen met Chris, Martin, Marije en Renske zijn we naar de film geweest: de nieuwste Robin Hood met Russel Crow. Veel middeleeuwse actie; echt wat voor mijn moeder. Ben benieuwd of die film al in Nederlandse bioscopen draait.

En toen een dag+nacht naar Curaçao! Een nichtje van mijn vader bezit daar samen met haar man een aantal appartementen aan de kust. We werden gastvrij ontvangen en mochten gebruik maken van zo'n sfeervol huisje. Ook was er een auto voor ons om het eiland te verkennen. Curaçao is maar 20 minuten vliegen vanaf Aruba, maar het ziet er compleet anders uit! Op Curaçao komen vooral Europeanen en op Aruba vooral Amerikanen; dat verschil is zichtbaar. Mijn indruk over Curaçao: meer bergen, meer groen, minder droog/dor, meer dieren, leukere huizen, maar minder mooie stranden. Willemstad is een heel leuk stadje! Je hebt daar de bijzondere Emma-brug: deze loopbrug gaat als een soort klapdeur open als er een cruiseschip langs moet. Ondanks dat de Curaçao-trip kort duurde hebben we veel gezien en ook veel mooie foto's gemaakt. Eigenlijk is het daar net iets mooier dan op Aruba.

Het WK leeft hier behoorlijk mensen! 'Onze jongens' voetballen slecht, maar de resultaten zijn prima toch? Om 7.30 is het moeilijk om wakker te blijven bij zo'n slaapverwekkende wedstrijd als tegen Japan. Hier bekijken we de wedstrijden dan ook met een bak koffie erbij in plaats van een pilsje. Maar we hebben toch wel een feestje gebouwd bij Perle d'Or. Bij de goal van Sneijder in polonaise het zwembad in en na de wedstrijd al toeterend een rondje rijden langs de oranje-gekleurde kroegen. Nadat Nederland het WK gaat winnen wordt het vast één groot feest hier.

Ik heb ook de politieke ontwikkelingen gevolgd in Nederland. Ik heb overigens niet gestemd, want dan had ik van alles moeten regelen en daar was ik simpelweg te lui voor. Ach...mijn stem op de Partij van de Dieren had toch niet zoveel uitgemaakt. Maar Wilders dus de grote winnaar. Ben benieuwd welk kabinet er gaat komen.

Mijn ouders gaan straks weer naar het grijze, natte Nederland. Ik ben nu over de helft van mijn stage en blijf nog ruim een maand op Aruba. Ik ga me nog wel even vermaken hier, maar ik kijk er ook behoorlijk naar uit om Esther straks weer te zien en sowieso om weer in Nederland te zijn. De Zwarte Cross en de Nijmeegse vierdaagse ga ik helaas missen. Maar Lowlands lijkt me schitterend! Ik hou jullie op de hoogte van het rijlen, maar ook van het zeilen hier.

En ik lees alle reacties hoor! Ik heb Fridi en Louis zelfs de groeten gedaan van Henk en Ingrid, tante Ria en ome Benni en Ester en Johnny. En ik lees ook de reacties van Betsie op foto's. Zelfs Flip uit Twente leest nog mee. Leuk om van iedereen wat te horen!

Mashá cumindaménto!

Joran ta prisonéro y Aruba ta bunita aínda

Goh...alweer een nieuw verhaal! Ik maak nog steeds van alles mee hier. En dus blijf ik nieuwe verhalen typen en hebben jullie opnieuw een flinke lap tekst te verwerken.

Het meest opvallende: Joran is opgepakt! Ik heb gehoord dat dit in Nederland het nieuws domineert. Ook op Aruba is het nobo grandi; de kranten staan er vol mee en op tv is vaak te zien hoe hij als een soort trofee gepresenteerd wordt. En terecht! Wat een knakker zeg...ik gun hem een lange, zware tijd in de Peruaanse gevangenis.

Ondertussen gaat het in het ziekenhuis allemaal zijn gangetje. Mijn laatste week op de afdeling was gelijk de drukste week en momenteel ben ik de OK-coassistent. Dat betekent dus wonden openhouden in onmogelijke houdingen en dagelijks naar huis met spierpijn lage rugklachten. Maar de operaties zijn interessant hoor. Eigenlijk werkt het precies hetzelfde als in Nederland: schreeuwende operatieassistentes als het niet meer steriel is. Opvallend is dat de wisselingen op Aruba veel sneller gaan. De buikwond van de eerste patiënt is nauwelijks gesloten of de volgende patiënt komt alweer naar binnen. Een veel voorkomende operatie hier is de gastric bypass; een maagverkleining voor die dikke Arubanen. Volgende week begin ik op de eerste-hulp...ben benieuwd wat ik daar aantref.

In de vrije uurtjes heb ik me tevens weer vermaakt. Zo zitten we ook regelmatig te kaarten. Blackjack, poker, toepen (hét spel in Nijmegen), duizenden en voor mij ook nieuwe spellen als zwabberen en Klaverjassen. Laatst kon ik mijn troefkaart nel opgooien bij een room, zodat ik met mijn partner de anderen nat heb gespeeld. Maar net geen tegen-pitt. Snappie-dat?

Inmiddels heb ik ook mijn examen Papiaments afgelegd. Eigenlijk was het erg makkelijk; al helemaal als je bedenkt dat we de woordenboeken erbij mochten houden. Ik ben momenteel in afwachting op leraar Ito Prito die de cijfers zal mailen.

Wel een tegenvaller gehad...autopech! Ik had de Kia Picanto ergens bij een winkelcentrum geparkeerd en opeens startte die niet meer! Ik heb nog even de motorkap omhoog gedaan en gekeken voor het verhaal, maarja...ik snap er de ballen van. Gelukkig heeft Chris mij opgehaald en heeft het autoverhuurbedrijf de volgende dag alles in orde gemaakt: een nieuwe accu. Nee mensen...ik heb echt niet het licht laten branden! Maar vergeleken met Martin mag ik niet klagen; hij heeft al 5 keer een lekke band gehad!

Door de stroomstoring een week geleden leek het festijn niet meer door te gaan, maar de schuimparty is ingehaald! Prima feestje met schuim tot onder je oksels. En van tevoren alweer een nieuw kaartspelletje geleerd: Kingsen. Met een heel ander doel dan klaverjassen, toepen, duizenden, etc.

Op de zaterdag was er een beachtennis-tournooi voor de bewoners van Perle d'Or. Dit is een relatief nieuwe sport en werkt hetzelfde als tennis. Het verschil is houten rackets, een kleiner veld op het strand en hogere netten. Al mijn squash- en tennistalenten hadden geen baat: ik lag er in de eerste ronde uit. Maar wel leuke wedstrijden gespeeld, in de letterlijk brandende zon. Na afloop was er ook nog barbecue op het strand. Prima dagje hoor!

Na lange lamlendigheid op zondag zijn we er in de middag toch maar op uit gegaan. We hebben de prachtige grotten van Gaudirikiri bezocht. Check even de foto's. Er waren overal vleermuizen...ze vlogen vlak langs je hoofd. Ik denk dat Esther gillend naar buiten zou rennen. En ik ben benieuwd of moeders straks mee durft.

Mijn ouders komen namelijk zeer spoedig naar Aruba. Damn...dan moet ik toch maar eens schoonmaken hier. Ik verheug me erg op hun komst. We gaan vast allemaal leuke dingen doen, zoals een paar daagjes Curacao. Maar dat, beste mensen, lezen jullie de volgende keer weer in een nieuw en spannend verhaal!

Te otro siman...

mi ta traha y mi ta bai na fiesta

Wat een zwaar leven heb ik hier toch. Op moment van publicatie van dit stukje lectuur zit ik op het strand, tussen de palmbomen, met een Amstel Bright in de hand en Salsa-muziek op de achtergrond. Op internet lees ik dat het in Nederland onweerde vandaag. Genoeg jaloers gemaakt?

Maar even serieus; als ik in mijn witte jas in het ziekenhuis loop is het toch wel hard werken. Ik moet mijn 'gezellige' zwaarlijvige patiënten goed in de gaten houden. Krijgen ze de juiste medicijnen? Moet er nog een röntgenfoto gemaakt worden? Wat is het beleid? Met welke specialist moet ik overleggen? Doet de verpleging alles wel goed? Als zaalarts hier ben je net een soort manager. Ik let goed op het wel en wee van de mensen. Meestal gaat het om de wee. Wat kunnen die Arubanen klagen zeg! Een nuchtere Hollander (zoals ik) denkt; ach, dat pijntje gaat wel weer over. Maar de Arubanen ervaren dat heel anders en willen overal pillen voor. De patiënten vinden het fantastisch als ik papiaments probeer te praten. Dat gaat niet erg vloeiend en daar hebben ze de grootste lol om. De dikke buiken schudden en de bedden trillen bijna uit elkaar.

Ik heb de Arubanen vooral omschreven naar fysieke eigenschappen en obese anatomie. Maar wat een vriendelijk volkje is het! Mensen groeten elkaar op straat (morú, kon ta?). In het verkeer wordt iedereen even voor gelaten...er bestaat hier geen haast of stress. Ik denk dat Nederlanders veel van Arubanen kunnen leren. Maar andersom ook, want een beetje meer haast mag wel! Een half uur wachten op een bic mac is de regel. (Ik zou trouwens graag zeggen dat ik een half uur op een gezonde salade wacht, maar de waarheid is anders).

Regelmatig lig ik op het strand te chillen. Ik ben nu iets voorzichtiger met de zee, want laatst dacht een vis dat mijn tepel een lekker wormpje was.

Voor papiaments hadden we huiswerk meegekregen. En waarempel; ik kreeg er een 9,79 voor! Zo'n hoog cijfer kan ik me niet herinneren, dus ik was in mijn nopjes. Bovendien had ik een reden om een Amstel Bright te drinken. Ik moet er wel bij zeggen dat het erg makkelijk was en iedereen hoge cijfers had.

Er leeft sinds kort slechts één Turk op het eiland. Met het logische gevolg: Er is nu een kebabzaak op Aruba. Een gat in de markt, want de Arubanen houden sowieso van alles wat vet is, en de nuchtere Hollander (dat was ik dus) werkt ook graag zo'n broodje naar binnen. (Ik zou natuurlijk liever hebben dat er een nieuwe saladebar geopend was)

Naar de bios gaan we wekelijks hier; het kost toch poco placa. Ben naar de nieuwe Shrek geweest. Ik had dat nog nooit meegemaakt, zo'n 3D film. Heel mooi. En grappig; Shrek is gewoon gaaf! Bij de bios heb ik meteen om een paar oude filmposters gevraagd om mijn kamer mee te behangen. Is nu een stuk gezelliger. Ook hangen er allerlei kaartjes en foto's. Mocht je het leuk vinden om iets te sturen, het adres is:

Perle D'Or

Boegoeroei 11Z

Aruba

(plaasnamen doen ze hier niet aan)

Mi a skirbi algun carchi tambe. En die heb ik zojuist verstuurd. Kan wel even duren voordat die aankomen, want tja...die Arubanen hebben geen haast

Alle studenten hier leefden toe naar vrijdag, want er was weer een schuimparty! Maar er werd figuurlijk roet in het eten gegooid, want de stroom viel uit. Er was brand uitgebroken bij de enige energiecentrale. Maar in het kaarslicht bij het zwembad was het ook gezellig. Bovendien had ik nog heerlijk een fles cola koud liggen. Die cola heb ik maar aan de kant gedaan, want daarachter lag ook nog bier.

Zaterdag was hier Nope is Dope. Dat schijn je in Nederland ook te hebben (geen idee), maar ik doe het anders en ga er pas heen als dat op Aruba plaatsvind. Het feest was erg goed! Brommende bassen, dansende dames, lichten en lasers. Een piepklein nadeeltje; er was geen airco in die tent! Zo'n (letterlijk) heet feest heb ik nog nooit meegemaakt. De introductiefeesten in Nijmegen en de 'pitt' bij de Zwarte Cross is er niets bij. Gelukkig kon ik bij thuiskomst even een duik in het zwembad nemen.

Er is genoeg te beleven hier, maar ik mis thuis ook! Ik mis vriendin, familie, vrienden, hondje, Westervoort, Nijmegen, etc. Daarom vind ik het erg leuk om die berichten van jullie te krijgen. Ik lees alles, maar kan niet overal op reageren.

Te después!

Erik

Hopi plaser riba un isla chicki

Bon dia! Kon ta bai? Mi ta basta bon! Ik zit inmiddels alweer een klein maandje aan de andere kant van de wereld...de tijd gaat snel. Masha danki voor allereacties. Helaas kan ik niet altijdterugreageren. Het internet is beperkt, maar hier vanuit de Arubaanse mac gaat het prima.

Wat heb ik zoal uitgevoerd de laatste tijd? Het werkin het ziekenhuis isnueen stuk drukker. Ik ben namelijkgeswitchtvan klasse-afdeling naar gewone afdeling. De rijkere mensen die beter verzekerd zijn komen op de klasse-afdeling. Daar lig je met maximaal 2 mensen op een kamer. Op de gewone afdeling liggen er 6 mensen gepropt op1 kamer en is er dus weinig privacy; iedereen kan het horen als ik vraag naar erectieproblemen en ontlasting-details. Ik ben vooral druk met coördineren van de zorg; onderzoeken aanvragen, verpleging delegeren en specialisten achter hun kont aan zitten. De zelfstandigheid en verantwoordelijkheid is groot, en daar leer ik enorm van. Ook is er ook veel onderwijs.Zo bespreken we elke ochtend bespreken we de nieuweonhandige röntgenplaten. En er zijn diverse besprekingen en overleggen waar ik veel van opsteek. Ik wordt een pientere dokter hier! Ook wel relaxt; de verpleging zorgt voor snacks. Een zuster rijdt tussendoor even naar de mac en trakteert haar collega'sop zo'n 20 hamburgers. Gewoon, omdat het kan. En dat om 10u 's ochtends. Logisch dat ze allemaal zo gezellig* zijn. (*gezellig is een henk88-benaming voor moddervet)

De meeste specialisten zijn aardig en bereid je wat te leren. Gisteren was de internist zo vrij om een barbecue bij zijn huis te organiseren voor alle co-assistenten en arts-assistenten. In zijn kast-van-een-keet-inclusief-zwembad hebben we heerlijk gegeten en geborreld. Zijn 3 leuke kinderen zorgden voor deAmstel Bright + limoentjes.

De oplettende volger heeft nieuwe foto's gezien. Vorig weekend zijn we namelijk door het Arikok-park gereden. Met 4man +1vrouw opzoek naar avontuur in een kleine Suzuki Jimmy. We reden al een uur metplak-rugin een warme droge bedoeling, maarin de verteverscheen er een baai+strandje en barretje. Bij nadering bleek het geen fata morgana te zijn en hebben we genoten van een Amstel Bright + limoentje.

In datzelfde weekend op de zondag ook een ideaal dagje. Met een groep op een privé-catamaran de zilte zee op. Compleet verzorgdmet verhalen-vertellendekapitein en barman. Onderweg gestopt om te snorkelen. Dat blijft prachtig: zeesterren, zeeslangen, zee-egels en mooie finding-nemo-achtige vissen. Op de catamaran lekker rum-punch gedronken (de Amstel Bright was op denk ik).

Ik heb ook nog meegedaan met een pokertournooitje in een casino. Leuke ervaring. In pokertermen:Het was een texas-hold-'em buy-in met add-on oppertunities. Ver gekomen, maar mijn pocket-nines wonnen niet van ace-jack van de chipleader. All-inn pre-flop, maar een bad beat on the turn. Damn!Maar de inzet was slechts 10dollar en ik heb er heel wat drankjes en pizza voor gekregen.

That was all. Ik hoop straks nog even de champions-league finale te kijken. Met een colaatje en nog even geen Amstel Bright, want het was laat genoeg gisteren.

Ayo!